Μύθος τις περὶ τοῦ Θησέως – Μέρος Γ᾽
Τῇ ὑστεραίᾳ ὁ Μίνως ἔλαβε τοὺς Ἁθημαίους ἐκ τοῦ δεσμοτηρίου καὶ ἐκόμιζε αὐτοὺς εἰς τὸν λαβυρίνθον. Καὶ ὁ Μίνως ἔκλεισε αὐτοὺς ἐν τῷ λαβυρίνθῷ μοχλοῖς. Εἶτα δὲ ὁ Θησεὺς ἄγει τοὺς ἑταίρους εἰς τὸ μέσον τοῦ λαβυρίνθου καὶ οἱ ἑταίροι αὐτῷ ἀκολουθοῦσιν καίπερ φοβούμενοι καὶ φροντίζοντες. Καὶ ὁ Θησεὺς ἔθηκε τὸ λίνον ἐν τῇ ὁδῷ ὥστε εὑρίσκειν τὴν ἔξοδον. Ὁ Θησεύς γὰρ ἐν τῇ ἀριστερᾷ μὲν λίνον εἴχε καὶ ἐν τῇ δεξιᾷ δὲ ξίφος.
Ὁ Μινώταυρος τοὺς Ἀθηναίους ἐδίωκε ἐν τῇ ὁδῷ. Καὶ ὁ Μινώταυρος τοῦς Ἀθηναίους ρᾷον ηὗρε καὶ ἐμαχέσατο πρὸς αὐτοὺς ὥστε αὐτοὺς φαγεῖν. Ἀλλὰ ὁ Θησεὺς τὸ τοῦ Μινωταύρου στῆθος ἔτυψε καὶ ἀπέκτονε αὐτόν. Νῦν δὲ ὁ Θησεὺς καὶ οἱ ἑταῖροι ἦσαν ἐν τῷ μέσῳ τοῦ λαβυρίνθου. Ἆρ’ἐρωτᾷς πῶς οἱ Ἀθηναῖοι τὴν ἔξοδον ηὗρεν; Λέγω δὲ σοι. Διὰ τὸ λίνον ὃ ὁ Θησεὺς ἐν τῇ ὁδῷ ἔλιπε. Εἶτα δὲ οἱ ἑταῖροι ἐν τῇ εἰσόδῳ ἦσαν ἀλλὰ οὐκ ἐδύναντο ἀπελθεῖν ἀπὸ τοῦ λαβυρίνθου διὰ τὸν μοχλόν. Ὁ Θησεὺς τὸν μοχλὸν ἔρρηξε. Εἶτα δὲ οἱ Ἀθηναῖοι πρὸς τὸ πλοῖον εἰσῆλθεν ὅπου ἡ Ἀριάδνε ἐπερίμενε. Εἶτα δὲ οἱ Ἁθηναῖοι καὶ ἡ Ἀριάδνη Ἀθήναζε, πρὸς τὴν αὐτῶν πατρίδα, ἔπλευσαν.
Ἇρ’ἐρωτᾷς τί ἐγένετο τῷ ἔρωτι τοῦ Θησέως τὲ καὶ τῆς Ἀριάδνης; Ἐστιν ἄλλος μύθος ὃ οὐ βούλομαι διαλέγεσθαι σήμερον.
Τέλος μύθου τινος περὶ τοῦ Θησέως
Ἔγραψα ἐγὼ, Τιμόθεος, χάριν ἀποδίδως τῷ Ἰουλίῳ. παντὰ τὰ σφάλματα αὐτὸς πεποίκηκα.